Mən varam, qumların üstündə ayaqyalın gəzə bilərəm barmaqlarımın arasına dolan sarı qumları təmizləmədən dalğaların zərbələrini dinləyərək. Al-əlvan rənglənmiş hava balonunda yuxarı qalxarkən qarışqa yuvaların bənzəyən pəri bacalarına tamaşa edə bilərəm. Qurumuş və tozlanmış saçlarımı daramadan, ətrafımdakıları görmədən sonsuz bir boşluğa doğru yeriyirəmmiş kimi küçədə sifətimdəki lüzumsuz görünən gülüşümlə salamlaya bilərəm tanımadığım insanları. Və bir an belə düşünmədən bunun mənə nə qazandıracağını və nə itirəcəyimi.
Qaralsın göy üzü və şimşəklər çaxsın qübbəni parçalayan. Bunlar sadəcə sənə içindəki sakitliyi qorumağın nə dərəcə vacib olduğunu bir daha göstərsin. Qızarmış gözlər, sıxılmış yumruqlar və titrəyən çənələr heç nəyi həll etməyib bu dünyada və etməyəcək.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder