Sorğuya çekmekden qorxuram artıq özümü, çünki her defe başqa biri ile qarşılaşıram. Bu başqa biri bütün sirlerimi bilen bir başqa menem ve bu öz özümle şahmat oynamama benzeyir, hansı ki onu da tez-tez sinaqdan keçirirem. Şahmat taxtası üzerinde problem olmur amma heyatda çetindir. Karuneshi dinleyirem.Bir az olsun şeherin ses küyünden uzaqlaşdırır insanı. Bu sakitlik ve uzaqdan eşidilen fleyta sesleri. Heyata sesleyir insanı amma bununla beraber ondan berk-berk yapışma deye fısıldayır qulağına.Eslinde tutmağa deyer deyerler axtarışında keçir heyat ve sonda anlayır ki insan eslinde axtardığı ele özü imiş. Konfutsi demişken, bir çiçek bağçası ve kitablarım. Ve musiqi. Amma hamı bele yaşamaq istemesin çünki ferqli olmaq isteyidir eslinde insanlari eyni eden!