Ayağımın altında qırılan nazik quru budaqlara mərhəmətlə baxdım. Mövcudluğum mənə daha ağır gəlməyə başladı. Yanmış xəzəl qoxusu qarışdıqca rütubətli çürüntü iyinə, çürümüş fikirlərim də çürüməyə başladı. Yenidən başlamaq istədim hər şeyə başladığım yerdən. Nə qədər şansımız var ki?
Məkanlara səfər etmək vacib deyil hər dəfə, onların yaddaşımıza həkk olunan təsvirlərində gəzmək daha xoşdur bəzən. Çünki qoyduğumuz yerdə tapmırıq heç nəyi, heç kimi.
Zaman qaçqınlarıyıq hamımız. Sığınacaq tapmışıq boş ümidlərdə. Gəzirik diyar-diyar nə axtardığımızı bilmədən.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder