Söz vermeyi çoxdan öyrenmişdim amma sözümü tutmağı yeni-yeni öyrenmeye başlayıram. Asan deyil. Qarşılaşdığım her insanın ağlabatan fikirleri ve teklikde qaldıqda baş qaldıran şexsi fikirlerim uyuşmadığına göre sonradan yanlış qerar verdiyimi anlayıram ve bu insanlarda sözünde durmayan “flexible” insan tesevvürü oyadır. Amma artıq qerarımı vermişem. Hemsöhbetlerim üçün fikirlere müxalif olub ideyaları ile razılaşmayan inad biri olaraq yadda qalacağamsa da buna deyer.
Zaman bizi buqelemun etmek isteyir. Nezereçarpmadan irelilemek üçün yaxşı vasitedir. Müveffeqiyyete geden yolda insanları ruhlandırmaq üçün yazılmış minlerle kitabda bu silahdan meharetle istifade etmeyin zeruretinden danışılır. Amma bir vacib cehet unudulur. Axı insan başqalarına özünü olmadığı kimi göstererek tedricen deyişilir. Ve bir vaxt ayılır ki o artıq evvelki o deyil. Deyişmek qaçılmazdır ancaq gerek deyişecek ve metomorfoza uğrayacaq bir esasın olsun. Aksiomları olmayan insanlar heç bir teoremi isbat ede bilmezler.