Ayağımdan asılmışım... Karşıma çıkacak ilk olan her neyse sarılacağım sımsıkı. Yağmur yağmış üzerime ve öylece bırakmışlar kurumam içim güneşsiz boşluklara. Dipsiz kuyuların sonsuz karanlığına esir düşmüş ruhum, levha -levha parçalanarak. Birşeyler kaldıysa bile boşuna. Tamir edilemez durumdayım ve eğer illa da bişeyler yapacaksan kurut beni. Suyun üzerimde kendi- kendine kurumasından nefret ederim... Bi kalıba sokmaya çalışır sanki derimi buruşturarak..
